Θα σας διηγηθώ μια ιστορία για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ, την "Πανάθα μου" την αρρώστια μου, τον αυτοκράτορα της ψυχής μου, την ομάδα που μου έχει χαρίσει μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου. Γιατί μπορεί το ποδόσφαιρο να είναι ένα παιχνίδι και το σημαντικότερο από τα δευτερεύοντα πράγματα στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου, αλλά ειλικρινά πόσοι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Όλοι ξέρουμε την απάντηση,από όλους εμάς που έχουμε μάθει "αλλιώς"...ΚΑΝΕΝΑΣ.
Ασχολούμαι με τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ από τις αρχές της δεκαετίας του '90, λόγω ενός "τρελαμένου" αδερφού με το Τριφύλλι, και ενός περισσότερο "τρελαμένου" παππού που μας έμαθε το ποδόσφαιρο, όπως ήταν κάποτε, και που δυστυχώς στις μέρες μας απέχει έτη φωτός. Θεωρώ τον εαυτό μου ένα ρομαντικό οπαδό της ομάδας μου και φυσικά φίλαθλο του ποδοσφαίρου στο σύνολο του. Αλλά ας μιλήσουμε λίγο για τον παππού, ο ευγενικός αυτός και καλοσυνάτος άνθρωπος έγινε οπαδός της μεγαλύτερης ομάδας της Ελλάδας ένα απόγευμα της δεκαετίας του '30 στο χωράφι της Λεωφόρου, η Εθνική Ελλάδος έχοντας στις τάξεις της τον Αντώνη Μηγιάκη έπαιζε φιλικό παιχνίδι (ζητώ συγνώμη αλλά δεν θυμάμαι τον αντίπαλο), αυτή ήταν και η πρώτη επαφή του νεαρού, τότε παππού μου, με το ποδόσφαιρο. Ο παππούς υπηρετούσε τότε την στρατιωτική του θητεία στην Αθήνα, ερχόμενος από ένα χωριουδάκι της δυτικής Ελλάδος . Έξω δεξιά έπαιζε, και κατά τα λεγόμενα του παππού, οργίαζε ο Μηγιάκης,"Δεν έχω δει καλύτερo παιχνίδι στη ζωή μου από ένα παίκτη" μου έλεγε "ειλικρινά, τους έκανε ότι ήθελε" Ο παππούς έχει πάθει την πλάκα του με τον αστέρα της Εθνικής και ρωτάει τον διπλανό του, ποιος είναι αυτός που κάνει ότι θέλει την άμυνα των αντιπάλων. Ο διπλανός, του απαντάει πως λέγεται Μηγιάκης και παίζει στον Παναθηναικό, από εκείνη τη στιγμή η σχέση του αγαπημένου μου παππού με το ποδόσφαιρο και δη με τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ δεν σταμάτησε ποτέ, μάλιστα εξελίχθηκε σε σχέση πάθους. Μέχρι τα 80’s άφηνε το καφενείο του και έφτανε μέχρι την Αθήνα για να δει την αγαπημένη του ομάδα, τα υπόλοιπα παιχνίδια τα έβλεπε από την τηλεόραση μέχρι και τις αρχές του 2000. Κάπου εκεί αηδιασμένος από την νέα τάξη πραγμάτων στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, και λόγω της αδύναμης πράσινης καρδιάς του, έπαψε να βλέπει την ομάδα του. Το 2008 λίγες μέρες αφότου ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ έκλεισε 100 χρόνια ζωής ο παππούς "έφυγε" για να συναντήσει τον Αντώνη, είμαι σίγουρος ακόμα θα κάθεται και θα χαζεύει ποδόσφαιρο εκεί ψηλά, σίγουρα θα παίζουν ακόμα κανένα παιχνιδάκι ο Μηγιάκης, ο Best, ο Puskas, o Tirnavic, κάνοντας κάποια περίτεχνη ντρίμπλα για τον παππού.
Έτσι μάθαμε το ποδόσφαιρο και τις αξίες του εγώ και ο αδερφός μου, από άτομα σαν τον παππού, πραγματικούς εραστές του αθλήματος. Δε θα ξεχάσω ποτέ να μου διηγείται τον αγώνα οσφπ-Σάντος και τον Πελέ, είχε πάει να τον παρακολουθήσει από κοντά, μόνο και μόνο για τον Βραζιλιάνο αστέρα, για τον Μαραντόνα και τη Νάπολι "μόνος του τους έπαιζε όλους" μου έλεγε, για τον Δομάζο και τον Λουκανίδη. Τον θυμάμαι να μου λέει το 1998, μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ από τους Γάλλους, "ο Δομάζος ήταν καλύτερος από αυτόν τον Γάλλο, τον Ζιντάν" ,"και ο Ανρί είναι καλός παίχτης" συμπλήρωνε η γιαγιά, για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε.. Την ατζέντα του ΠΑΟ του 1966 που μου είχε χαρίσει την έχω φυλαγμένη σαν το ιερότερο πράγμα που μου έχουν δώσει ποτέ, και είμαι σίγουρος πως αυτό είναι.
Αλλά θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά, θα καταλάβετε.
Από το καλοκαίρι του '96 βιώνουμε την απόλυτη ποδοσφαιρική εξαθλίωση, με την "κυριαρχία" των ερυθρολεύκων στο χώρο του ποδοσφαίρου. Τίτλοι, παράγκες, στημένα παιχνίδια , βία, γήπεδα που μπήκαν εν μία νυκτή σε Ολυμπιακά έργα, Ριζούπολη, προπαγάνδα. Προπαγάνδα που ξεκίνησε ο ερυθρόλευκος τύπος, ρίχνοντας λάσπη στις ένδοξες στιγμές των υπολοίπων περνώντας μια γραμμή "όλα δικά μας" και "όλες οι επιτυχίες των άλλων, βρώμικες". Τραγική ειρωνία να μιλάει η πιο βρώμικη ομάδα του κόσμου για βρωμιές άλλων. Άλλωστε ένας πρώην πράκτορας θα γνώριζε άριστα τα περί προπαγάνδας. "Δώστε στον Γκέμπελς ένα μικρόφωνο και θα κάνει τους Εβραίους να πεθάνουν από τύψεις" αυτή η φράση έγινε το ευαγγέλιο των κόκκινων, που άρχισαν να αμαυρώνουν όλες τις ένδοξες στιγμές του ΠΑΟ και παράλληλα να χτίζουν την δική τους "αυτοκρατορία", στηριζόμενοι σε βρωμιές. Φήμες πως το βιβλίο η παράγκα του μπάρμπα Θωμά έχει αλλάξει εξώφυλλο, έχοντας σε αυτό το Μητρόπουλο και η "Ηθική" του Alain Badiou κυκλοφορεί με την φωτογραφία του Μαρινάκη, κρίνονται ως αστείες. Για πολλούς βέβαια ο πρόεδρος του οσφπ και της σούπερ λίγδας, δίδαξε ήθος και ηθική μετά το ντέρμπυ της ντροπής του Φαλήρου, στο παιχνίδι που 20.000 κόσμος κάλυπτε τον Κατσουράνη και ο Βαγγέλης με τον Αχιλλέα φαίνεται να το είχαν στήσει, "γίνονται αυτά στην Ελλάδα????”"μα φυσικά γίνονται και θεωρούνται και μαγκιά ή καλύτερα επίδειξη δύναμης ανθρώπων που έγιναν μάγκες με τα χρήματα του μπαμπά τους και θεωρούν το κράτος και το ποδόσφαιρο, παιχνίδι που τους χάρισαν και το κάνουν ότι θέλουν.Σε αυτό το σημείο έχουμε φτάσει, μια χώρα όπως η Ελλάδα να γίνεται παιχνίδι στα χέρια του κάθε νεόπλουτου μπουχέσα,κερδίζοντας φήμη και δόξα από το ποδόσφαιρο."Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι" και "δόξα τον Θεό" έχουμε πολλούς από δαύτους.
Έχουμε ακούσει για το "βρώμικο Wembley", για την "ομάδα της χούντας", για τα "πέτρινα χρόνια", για τον "Ringo" και τα παλικάρια του, τόσες και τόσες χυδαιότητες . Ακόμα και για την μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης, στο χώρο του μπάσκετ, μια ομάδα που έχει κερδίσει 6 πρωταθλήματα Ευρώπης, έχουμε ακούσει χυδαιότητες και ψέματα. Η αλεπού και τα κρεμαστάρια της λέω εγώ και συνεχίζω. Ακόμα και στα χρόνια της διπλής παράγκας, αυτά τα 15 χρόνια , τα 2 μοναδικά πρωταθλήματα που έχει πάρει ο ΠΑΟ , αναφέρονται από το Υπουγείο προπαγάνδας ως αυτό του Δούρου (2004) και του Πατέρα (2010) ρίχνοντας στάχτη στα ίδια τους τα μάτια για τα δικά τους αίσχη.
Να αναφέρω πως επί χούντας (1967-1973) ο ΠΑΟ πήρε 3 πρωταθλήματα (1969,1970 και 1972, ο οσφπ 2 (1967 και 1973) και η αεκ 2 (1968 και 1971), επίσης τα κύπελλα είναι 2 για τον ΠΑΟ , 3 για τον οσφπ , 1 για τον άρη και 1 για τον παοκ. Μήπως είναι ισοροπημένα, ρωτάω. Επίσης ο ΠΑΟ είχε την τύχη εκείνα τα χρόνια να έχει στις τάξεις του τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή που έβγαλε ποτέ η χώρα, τον τεράστιο Μίμη Δομάζο. Το πόσο βοήθησε η χούντα οικονομικά τις περισσότερες ομάδες είναι γνωστό και φυσικά τα δανεικά και αγύριστα(30.000.000 δραχμές) που πήρε ο οσφπ για την κατασκευή προπονητικού κέντρου , είναι γνωστότερα. Το να αμαυρώνεις πάντως την μεγαλύτερη στιγμή ποδοσφαιρικού συλλόγου της χώρας το θεωρώ ειλικρινά ανεπίτρεπτο. Ειλικρινά δε θέλω να πέσω στο εμετικό επίπεδο ανθρώπων της "κόκκινης προπαγάνδας" απλά να αναφέρω ένα στοιχείο που δείχνει την διαφορά νοοτροπίας και φυσικά επιπέδου δύο τόσο διαφορετικών κόσμων.
Πείτε μου ποιος έχει ακούσει έστω ένα Παναθηναικό να λασπολογεί ή ακόμα να αμφισβητεί τις ομάδες βόλλευ του οσφπ που έχουν χαρίσει Ευρωπαικά τρόπαια,βρείτε μου ένα Παναθηναικό να αμφησβίτησε το Ευρωπαικό του μπάσκετ το 1997 ή ακόμα την ομάδα πόλο του αιωνίου. Ο οπαδός του ΠΑΟ έχει μάθει να σέβεται τον αντίπαλο, έχει μάθει να δέχεται την ήττα του όταν αυτή έχει έρθει δίκαια στον αγωνιστικό χώρο. Θυμηθείτε τα παιχνίδια στα final-4 το 1994 και το 1995 με τον αιώνιο αντίπαλο, ή τον Ευρωπαικό αποκλεισμό το 1997 ή ακόμα και τον περσινό χαμένο τελικό στο κύπελλο του Μπάσκετ, εκεί που ο MVP είχε πάρει το φαρμακάκι του. Αλλά και πάλι κανένας δεν μίλησε για αδικία. Η ομάδα πήγε στο ΣΕΦ και πήρε αυτό που έχει μάθει να κατακτά εντός των τεσσάρων γραμμών, το πρωτάθλημα. Θυμηθείτε λίγο το περιβόητο παιχνίδι των λιμανίσιων με την ΤΣΣΚΑ για το μπάσκετ το 1995 και θα καταλάβετε για τι βρωμιά μιλάμε. Ακούς εκεί θα μιλήσουν και για μπάσκετ...
Ένας οπαδός του ΠΑΟ έχει μάθει να χάνει από την Λάρισα και τον Πανιώνιο σε τελικό κυπέλου επειδή δεν έπαιξε καλά και όχι να κερδίζει αγώνα με την καλαμαριά στα χαρτιά , στερώντας από άλλη ομάδα, την αεκ τότε, το πρωτάθλημα. Μια αεκ που θα μπορούσε να έχει πανηγυρίσει και το πρωτάθλημα του '88 της λάρισας με την υπόθεση ντόπινγκ, αλλά διάλεξε να μη το διεκδικήσει πλαγίως, κερδίζοντας το δίκαια την επόμενη. Διαφορά νοοτροπίας θα μου πείτε, διαχωρισμός καθαριότητας και βρωμιάς. Σεβασμός στον αντίπαλο. Έννοιες που έχουν ξεχαστεί στον Πειραιά.
Το 1979 το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έγινε επαγγελματικό( τρομάρα του), τα ηνία του ΠΑΟ θα πάρει ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, χαρίζοντας στον ΠΑΟ μερικές ένδοξες στιγμές στην Ευρωπαική του ιστορία. Στα 80’s ο ΠΑΟ θα κατακτήσει 2 πρωταθλήματα (1984 και 1986) ο οσφπ θα κατακτήσει 5 (80/81/82/83 και 87) η αεκ 1( 1989) η λάρισα 1 (1988) και 1 ο παοκ (1985). Τα κύπελλα ήταν 5 για τον ΠΑΟ (82,84.86,88,89) 1 για τον οσφπ (1981), 1 για την αεκ (1983), 1 για την λάρισα (1985), 1 για την καστοριά (1980) και 1 για τον οφη (1987). Αυτές είναι οι κατακτήσεις των ομάδων στα χρόνια του Βαρδινογιάννη την δεκαετία του 80, είναι η δεκαετία που η "κόκκινη προπαγάνδα" έχει περάσει στους οπαδούς του σωματείου της μπόχας, πως έχουν σφαγιαστεί και αδικηθεί. Πραγματικά οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ούτε την ιστορία της ομάδας τους.
Εκείνα τα χρόνια αξέχαστοι θα μείνουν οι πρόεδροι του οσφπ Σαλιαρέλης και Κοσκωτάς που αμφότεροι βρέθηκαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Στα 90’ς τα πρωταθλήματα είναι ΠΑΟ 4 (90/91/95/96) αεκ 3 (92/93/94) , το ένα της το χάρισε η ομάδα του λιμανιού και οσφπ 3 (97/98/99) . Τα κύπελλα επίσης ΠΑΟ 4 (91/93/94/95) , οσφπ 3 (90/92/99) ,αεκ 2( 96/97) και παοκ 1 (1998). Από τα 00’s το μονοπώλιο έχει γίνει αγαπημένη συνήθεια και η αηδία του κόσμου, συνώνυμο της ελληνικής λίγκας.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως οι "γαύροι" , δεν το λέω υποτιμητικά το "γαύροι" μιας και έτσι λέγεται το ευαγγέλιο που προσκυνούν (εφημερίδα) και υπάρχει και site προπαγάνδας, μας μιλάνε για την Χούντα, μετά για τον Βαρδινογιάννη και μετά για τα πρωταθλήματα του Δούρου και φυσικά του Πατέρα, 2 πρωταθλήματα σε 15 χρόνια (έχουμε χτίσει μεγάλη παράγκα είναι η αλήθεια) .
Από το 1967 μέχρι και το 2011 τα πρωταθλήματα που έχουν πάρει είναι 21 σε 44 χρόνια και ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ 12, ρε να έχουμε διαιτητές και κυβερνήσεις με το μέρος μας και πάλι να μην μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Όλα αυτά φυσικά είναι λόγω της πλύσης εγκεφάλου και της προπαγάνδας που πέφτει από κανάλια και εφημερίδες. Ο "θείος" άλλωστε ήξερε τι έκανε όταν έχτιζε ξυστό-ξυστό την παράγκα του, πήρε με το μέρος του από την αρχή τα μεγάλα κεφάλια των media, μερικοί εκ αυτών, έδιναν αμάσητο το σανό, στους ανεγκέφαλους, στο βωμό του χρήματος, και με την ειρωνική τους στάση φανάτιζαν το κοινό και δημιουργούσαν κλίμα βίας. Το έγκλημα άλλωστε ήταν προμελετημένο και εκτελέστηκε με πλήρη ακρίβεια, εις βάρος φυσικά του απλού φίλαθλου κοινού, που μη έχοντας πώς να πολεμήσει αυτό το σάπιο σύστημα, σιγά σιγά αποστασιοποιήθηκε. Αφήνοντας τις ομάδες τους έρμαιο των αχόρταγων, των μπράβων, των πρακτόρων και όσων άλλων λυμαίνονται ακόμα το χώρο αυτό.
Περεταίρω αναλύσεις δεν χρειάζονται, άλλωστε έγινα ήδη κουραστικός. Όποιος έχει μάτια βλέπει και όποιος έχει αυτιά ακούει. Τα νέα σκάνδαλα (coriopolis) έκαναν και τους πλέον δύσπιστους να αποχωρήσουν από το πιο βρώμικο πρωτάθλημα του κόσμου, ειλικρινά δεν ξέρω ποια θα είναι η επόμενη μέρα σε αυτό τον χώρο και με τι κουράγιο θα μπορέσει να επιστρέψει ο απλός κόσμος που αγαπάει την μπαλίτσα στο γήπεδο. Τα παραρτήματα αλλάζουν συνεχώς μα το μεγάλο μαγαζί μένει εκεί, ακούνητο κερδίζοντας κάθε χρόνο ολόκληρη την πίτα (χρήματα Ευρώπης) αλλά και το ταψί (Πρωτάθλημα super λίγδας).
Οι περισσότεροι νοήμων άνθρωποι έχουν αρχίσει σιγά σιγά να απέχουν από αυτή την γεμάτη μπόχα παρωδία λίγκας ή έστω να παρακολουθούν αυτό το στημένο πρωτάθλημα από μακριά. Δεν γίνεται αλλιώς. Όση προπαγάνδα να κάνουν ορισμένοι, όσα πρωταθλήματα να πάρουν, όσα πληρωμένα-διθυραμβικά άρθρα και να γραφτούν ο κόσμος έχει ξυπνήσει. Οι σκεπτόμενοι οπαδοί της ομάδας του Πειραιά (υπάρχουν ναι, λίγοι αλλά υπάρχουν) έχουν αηδιάσει και αυτοί. Οι υπόλοιποι ακούστε τον Μπάμπη, τον Νικολακόπουλο , τον Αλέφαντο και προσκυνήστε τον Βαγγέλα και το ήθος του.
Ευτυχώς που ευγενικά πρόσωπα, και αληθινοί λάτρεις του ποδοσφαίρου όπως ο αγαπημένος μου παππούς δεν γνώρισαν πρόσωπα σα τον Μαρινάκη. Εμάς τους υπόλοιπους ειλικρινά μας λυπάμαι
Φυσικά το σκάνδαλο coriopolis πέρασε στα "ψιλά" και ουδείς εκ των "υποκινητών" δεν τιμωρήθηκε.Μάλιστα λίγες μέρες πριν ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας κρίθηκε και αυτός κατηγορούμενος και το θέμα έληξε. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος λίγες μέρες πριν κατηγορηθεί, παραλίγο να βρεθεί νεκρός σε τροχαίο ατύχημα, όταν διαλύθηκε ο ένας τροχός του πανάκριβου και πολυτελέστατου jeep που οδηγούσε. Τα συμπεράσματα δικά σας.
"Άλλοι σε τρώγλες και άλλοι στα ψηλά. το ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ήταν, είναι και θα είναι ΠΡΑΣΙΝΟ"
